Met buikgriep in het ziekenhuis...

Hallo, in mei 2005 werd er bij mij een nierfunctie van 42% geconstateerd. Ik had nierinsufficientie, nieren die verschrompelen. Omdat beide nieren waren aangetast (reden onbekend) was de prognose dat ik niet oud zou worden met mijn eigen nieren. Hoelang het zo duren wisten ze niet 1,5 of 20 jaar??? Maar dat we tegen die tijd voor een niertransplantatie zouden gaan, omdat dialyseren alleen levensverlengend is maar niet echt levensverbeterend. Een moeilijke tijd brak aan want een half jaar later werd ons verteld dat ik niet zwanger mocht raken. Deze klap kwam harder aan. Op 26 mei 2006 zijn Johan en ik getrouwd! Een prachtige dag. In januari 2007 hebben Johan en ik ons aangemeld voor adoptie. Want dat we ouders wilden worden dat stond vast. Regelmatig moesten we voor controle naar het ziekenhuis in nieuwegein, we kregen dan 1 van de 2 dingen te horen of de nierfunctie was stabiel gebleven of achteruitgegaan. Want omdat beide nieren ziek waren was een verbetering eigenlijk niet mogelijk. In de zomer van 2008 bleek dat adoptie geen optie was van ons want zoals we te horen kregen er zijn gezonde moeders genoeg. En ik was verre van gezond, inmiddels had ik een nierfunctie van 35-32%. Onze kinderwens bleef en het verdriet hiervan werd steeds erger. Dus in overleg met de arts mochten we zwanger worden. Maar dan wel z.s.m omdat mijn nieren het toen zo goed mogelijk deden. Op 24 aug 2010 na een zorgelijke zwangerschap geboren onze zoon Kristan!! Ons geluk kon niet op ook al was mijn nierfunctie een week voor de bevalling gezakt naar tot 21%. Door de zware bevalling met een uiteindelijke keizersnee was mijn nierfunctie na 5 dagen na bevalling nog maar 15%. Gelukkig kroop die later op naar 19%. Dit heb ik volgehouden tot sept 2011. Daarna ging het hard, in een paar maanden zakte mijn nierfunctie naar 14%. Als ik op de wachtlijst zou wachten moest ik zeer waarschijnlijk minimaal 5 jaar wachten op een overleden donor. Dit was eigenlijk te lang en er zijn nierpatienten waar voor de nier niet op tijd komt en overlijden. In november 2011 adviseerde de arts te gaan zoeken naar een nierdonor want zo kon het niet langer. Ik heb bloedgroep O en helaas kun je alleen van bloedgroep O ontvangen. Er kwam een tijd met vele onderzoeken of ik geschikt was om een nier te ontvangen. Januari 2012 ja ik kon een nier ontvangen! Johan wilde zijn nier graag afstaan want ik werd steeds zieker en de nierfunctie zakte steeds verder. Ook Johan kreeg allerlei onderzoeken of hij gezond genoeg was om zijn nier af te staan en of wij een match waren. Begin april het verlossende woord de operatie kon doorgaan!! 25 april was de dag dat Johan zijn nier aan mij afstond een gedenkwaardige dag, het begin van een nieuw leven!! Wij geloven dat God dit ons heeft gegeven, iets om enorm dankbaar voor te zijn. Ons verhaal is verder te lezen in de reisverslagen. Natuurlijk hebben we deze blog opgezet om iedereen op de hoogte te houden, maar er is nog een reden! Ik hoop doordat andere mensen dit lezen zij zullen gaan nadenken over het worden van een donor!! Want door deze operatie heb ik een kans gekregen op een beter en langer leven hier op aarde samen met m'n gezin. De wachtlijst hier in nederland is veel te lang als je wacht op een orgaan!!! Denk eraan dat je mensen een beter leven geeft. Ik had al een donorcodicil toen ik 16 jaar was, toen wist ik nog niets voor mijn ziekte. Maar wat ik wel wist dat ik andere wilde helpen als ik dat zou kunnen. Natuurlijk sta ik er inmiddels weer anders in en heb ik een duidelijke mening hierover die ik ook wil delen. Zeg nou zelf kun jij zelf een orgaan accepteren als je hem zo hard nodig hebt(en dat heb je als je zo ziek bent!) terwijl je zelf geen donorcodicil hebt?????? Liefs Marieke